భగవద్గీత - క్షేత్రక్షేత్రజ్ఞవిభాగ యోగము - పదమూడవ అధ్యాయము
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
క్షేత్రక్షేత్రజ్ఞవిభాగ యోగమునందలి ప్రధాన విషయములు
క్షేత్రమనగా శరీరము. క్షేత్రజ్ఞుడనగా ఆత్మ. జీవుడు వాస్తవముగ క్షేత్రజ్ఞుడేకాని క్షేత్రముకాదు. కాని అజ్ఞాన కారణమున తాను క్షేత్రమని తలంచి జీవుడు దుఃఖములను అనుభవించుచున్నాడు. క్షేత్రము పంచభూతాత్మకమైనది, నశ్వరమైనది, వికారవంతమైనది. క్షేత్రజ్ఞుడు చిన్మయరూపుడు, శాశ్వతుడు, వికారరహితుడు. ఆ రెండింటి యొక్క స్వభావములు వివరింపబడి, కలిసియున్నట్టి వానియొక్క విభజనమును గూర్చి తెలుపబడిన అధ్యాయము అగుటచే దీనికి ‘క్షేత్రక్షేత్రజ్ఞవిభాగయోగము’ అను పేరు వచ్చినది.
- క్షేత్రక్షేత్రజ్ఞులయొక్క స్వరూప వివరణము (1వ శ్లో॥ నుండి 7వ శ్లో॥ వరకు)
- అమానిత్వాది జ్ఞానగుణములు (8వ శ్లో॥ నుండి 12వ శ్లో॥ వరకు)
- జ్ఞేయవస్తుప్రతిపాదనము (13వ శ్లో॥ నుండి 18వ శ్లో॥ వరకు)
- ప్రకృతి, పురుషుల వర్ణనము (19వ శ్లో॥ నుండి 35వ శ్లో॥ వరకు)