భగవద్గీత - అర్జునవిషాదయోగము - మొదటి అధ్యాయము

ఈ శ్లోకంలో ద్విజోత్తమ అని గురువుగారు ద్రోణాచార్యుని సంబోధించాడు దుర్యోధనుడు. ద్విజోత్తమ అంటే బ్రాహ్మణోత్తమా! అని అర్థం. బ్రాహ్మణుడు గురువుగా తన శిష్యులకు సమస్త విద్యలు నేర్పవచ్చు. విద్య అంటే ధనుర్విద్య, యుద్ధవిద్య కూడా వస్తాయి. కాబట్టి యుద్ధవిద్యలు బ్రాహ్మణుడు నేర్పవచ్చు కానీ యుద్ధం చేయకూడదు. ఎందుకంటే యుద్ధం హింసతో కూడుకున్నది. బ్రాహ్మణుడికి హింస చేయడం ధర్మం కాదు. అందుకని వ్యాసులవారు ఎత్తిపొడుపుగా ఈ పదం వాడి ఉండవచ్చు. కాని దుర్యోధనుడికి ఆ భావన ఉన్నట్టు కనిపించదు.

తన సేనలోని అందరికంటే గొప్పవారైన వీరులు, ధీరులు, బలశాలురు, బుద్ధిమంతులు, సాహసవంతులు, పరాక్రమశీలురు, తేజశ్శాలురు, శస్త్రవిద్యా విశారదులగు వారిని ఉద్దేశించి దుర్యోధనుడు ఇచట ‘విశిష్టాః’ అను పదమును ప్రయోగించెను. ఇక ‘నిబోధ’ అను క్రియోపదముతో – ‘తమ సైన్యమునందు కూడా ఇట్టి సర్వోత్తమ శూరవీరులకు కొదవలేదు. నేను అందులో లెక్కింపదగిన కొందరి వీరుల పేర్లను ప్రత్యేకముగా మీకు తెల్పుదును. ఇక వినుడు’, అని సూచించెను.